dünya utanmasa dönmeye üşenicek ne zaman: 21:28

hayatın hevesi kaçmış yahu. ben de sadece ben sıkıldım sanıyordum. şimdi şöyle giriş yapayım: bildiğiniz gibi basketbol dünya şampiyonası şu sıralar 4şehrimizde düzenlenmekte (yanlış bilmiyorsam). az önce de Yunanistan-Porto Riko maçı vardı. sırasıyla atılan üçlükler ardı ardına kaptırılan toplar falan; demem o ki heyecanlıydı maç. her neyse, en son maç bitti, Yunanistan kazandı kazanmasına ama bir baktım ki iki tarafın oyuncularının suratında aynı ifade, hepsi birbirinin elini sıkıyor ve böyle devam ediyor. geldik asıl önemli noktaya: Lan hadi kaybettin ama üzüldüğünü belli etmek istemiyorsun. tamam. peki kazananlara soralım: niye sevinmiyorsun!? ben izlerken yoruldum, sen kıçını yırttın orda ve 3 sayıyla da kazandın -ki kıl payı gibi bir şey-. sevinsene! sinirlendim. sportmenlikse sportmenlik, tamam ama bu kadar da duygusuz olunmaz ki. hayır zamanımızın şartları tüm duygularımızı bastırmaya teşvik ediyor desem öyle de değil tam. öff sonunu bir yere bağlayamıycam sanırım. hevesim de kaçtı zaten. ne haliniz varsa görün...