ortasından bodoslama

bir anda burada buldum kendimi. sanki dünden önceki 2-3 ayı hatta belki yaşadıklarımın tamamını hiç yaşamamış gibi; kapana kıslımış, başkasının hayatını yaşamak zorunda kalmış gibi hissediyorum. sanki aynanın öbür tarafına düştüm de tersini yaşıyorum hayatın. halbuki dün her şey daha düzenliydi. her şeyin bir yeri vardı. şimdiyse havada asılı duruyorlar ve kendi yerleri olmayan herhangi bir konum için can atıyorlarmış gibi geliyor. ne bildiklerimi bildiğimden eminim şimdi, ne de gördüklerimi doğru gördüğümden.fiziksel olarak hiçbir değişiklik yaşamamış ve zaten cansız olan çevrenin bir anda şimdiye kadar hiç olmadığı gibi olması, ve benim bunu kavrayamamam sanırım durum. ya da belki hiçbir zaman değişmemiş olanı benim şimdiye kadar algılayamamış olmam da olabilir.

ama hepsine elime geçen bir fırsat olarak baksam, ne olduysa ya da olucaksa iyiye yormaya çalışsam ne kolay olur. gerçi bunu yapabildiğim zamanlar da vardı. şimdiyse bana sadece "yapılması gerekenler adı altındaki boş işler" olarak görünen "dünün zorunluluklarını" tamamlama çabasındayım. hayata yeniden başlamak arzusunun var olduğu gerçeğini bile gizli tutarak; az önce önüme konmuş, yarısı çizilmiş bir resmin kalanını çizmeye çalışıyorum. belki de abartıyorum. bu sefer gerçekten bilmiyorum.